เพียงแต่

adj. conj. only, merely, but, except.

ผมเพียงแต่ต้องการจะบอกความจริงกับคุณเท่านั้น I only wanted to tell you the truth.

เขาเพียงแต่พยักหน้า ลูกน้องของเขาก็วิ่งแจ้นไปปฏิบัติตามคำสั่ง He merely nodded, and his underlings (henchmen, subordinates) went scurrying to execute his order.